پایه من جوونیتو هدر نکن دلبر ناز

باخت من کافیه تو دیگه به پای من نباز

توی قلب مهربونت واسه من خونه نساز

                                          توی قلب مهربونت واسه من خونه نساز

منه بازنده رو خوب ببین برو تنهام بذار

من یه پاییزی ام و ولی تو چی گل بهار

دل به کی بستی عزیزم به منه بی کس و کار

                                   دل به کی بستی عزیزم به من بی کس و کار

قدر دنیارو بدون لحظه هاشو حروم نکن

برو و دو روز دنیارو با من تموم نکن

منو باز با اشکای قشنگت رو به رو نکن

                                           منو باز با اشکای قشنگت رو به رو نکن

آخه من خودم ته راه رو دیدم سیاهیه

آخر اینهمه عشق و عاشقی تباهیه

انگاری تو تنگ این دنیا جایه یه ماهیه

                                              انگاری تو تنگ این دنیا جای یه ماهیه

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم
وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم
پر پروانه شکستن هنر انسان نیست
گر شکستیم ز غفلت،من و مایی نکنیم
یادمان باشد سر سجاده عشق
جز برای دل محبوب دعایی نکنیم
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

من از قصه زندگی ام نمی ترسم
من از بی تو بودن به یاد تو زیستن و تنها از خاطرات گذشته تغذیه کردن می ترسم.
ای بهار زندگی ام
اکنون که قلبم مالا مال از غم زندگیست
اکنون که باهایم توان راه رفتن ندارد
برگرد
باز هم به من ببخش احساس دوست داشتن جاودانه را
باز هم آغوش گرمت را به سویم بگشا
باز هم شانه هایت را مرحمی برایم قرار بده.
بگزار در آغوشت آرامش را به دست آورم
بدان که قلب من هم شکسته
بدان که روحم از همه دردها خسته شده.
این را بدان که با آمدنت غم برای همیشه من را ترک خواهد کرد.
بس برگرد که من به امید دیدار تو زنده ام

سکوت کوچه های تار جانم، گریه می خواهد

تمام بند بند استخوانم گریه می خواهد

بیا ای ابر باران زا، میان شعرهای من

که بغض آشنای ابر گریه می خواهد

بهاری کن مرا جانا، که من پابند پاییزیم

و آهنگ غزلهای جوانم گریه می خواهد

چنان دق کرده احساسم میان شعر تنهایی

که حتی گریه های بی امانم، گریه می خواهد

دلبستم به قلب بی وفای تو ، تنها من بودم که سوختم در راه عشق تو

تنها من بودم که با قلبی پر از حسرت اینک تنها مانده ام و هیچ نفسی ندارم

مثل برگی خشکیده ام ، هیچگاه خودم را اینگونه پریشان و خراب ندیده ام

مثل ستاره ای خاموشم ، حس میکنم در دنیا نیستم و بی هوشم

مثل کویری خشک  آرزویم قطره بارانی از جنس محبت است

این روزگار من است ، قلبم به چه روزی افتاده است

نمیخواهم بشنوم نوای دلم را ، نمیخواهم به یاد بیاورم گذشته ی پر از غمم را

نمیخواهم تکرار خاطره ها را ، بگذار اینگونه باشد  

که نه من تو رامیشناسم و نه قلبم تو را

بگذار  با خودم بگویم که هیچ اتفاقی نیفتاده ، با شکست روبرو نشده ام ،  

یا تا به حال عاشق نشده ام!

کاش میشد خاطره ها میسوخت ، لحظه هایی که سرم بر روی شانه هایت بود ،

دستم درون دستهایت بود ، لحظه هایی که در کنارت قدم میزدم ،  

هر شب با صدای تو به خواب میرفتم ،

کاش میشد همه اینها از خاطرم محو میشد ، تا دیگر دلم در حسرت آن روزها  

نمیسوخت ، قلبم چشم به آمدنت نمیدوخت

یعنی میشود همه چیز را از یاد ببرم ، یعنی میتوانم فراموشت کنم ؟

یعنی میتوانم برای همیشه بی خیالت شوم ، آرام باشم و آرام  نفس بکشم

مدتیست بدجور حالم خراب است ، فکر کنم دیوانگی محض است  

که هنوز قلبم عاشق قلب بی وفای تو است  

من و تو هستیم و بینمان فاصله

زودتر نمیگذرد این ثانیه های بی حوصله

همچنان باید بی قرار باشیم ، تا کی باید خیره به عکسهای هم باشیم!

بیش از این انتظار مرا میسوزاند، دلخوشی فرداست که  

تمام حسرتها و غمها را بر دلم میپوشاند

تو  در این فاصله میسوزی و من از سوختنت خاکستر میشوم ،

تو اشک میریزی و من در اشکهایت غرق میشوم ،

تو نمی تابی و من در تاریکی محو میشوم ،

تو از انتظار خسته ای و من به انتظار آمدنت دست به دعا میشوم!

انگار عقربه های ساعت هم از انتظار خسته اند ، نشسته اند و حرکت نمیکنند

چرا نمیگذرد ، تا برسد آن روز

در خواب میبینم تو را ،ستاره ها که می آیند ، نمیدانم، میدانند حال من و تو را

روزها شبیه هم است ، امشب نیز مثل دیشب است ،

امروز خیره به ساعت بودم ، دیروز با ثانیه ها هماهنگ بودم

دیشب خواب دیدم سرم بر روی شانه هایت است ، امروز در فکر خواب دیشب بودم

به انتظارت مینشینم ، انتظار هم پایان نیابد ، میروم به سوی پایانش ،

تا نزدیک شوم به تو ، در کنارت خیره شوم به چشمانت تا بگویم خیلی دوستت دارم

یک کلام ، اولین و آخرین احساس قلبم نسبت به تو ... دوستت دارم.

تو نیز گفتی مرا دوست داری ، اما دوست داشتنت دو روز است ،

دیروز گذشت و آخرش امروز است!

این من هستم که وفادار خواهم ماند ،  

این تو هستی که تنها بی وفایی از تو جا خواهد ماند!

این من هستم که آخرش میسوزم ، این تو هستی که میروی

و من با چشمهای خیس به آن دور دستها چشم میدوزم

این من بودم که سهم دیدارم با تو عشق بود ،

این تو بودی که میگفتی از آغاز هم قصه من و تو دروغ بود!

تو هر چه دوست داری بگو، اما من هنوز بر سر حرفم هستم ، دوستت دارم.

خورشید بتابد یا نتابد، ماه باشد یا نباشد،  

 شب و روز من یکی شده ، فرقی ندارد برایم ،

همه چیز برایم رویا شده ، عشق تو برایم آرزو شده ،

به رویا و آرزو کاری ندارم ، حقیقت این است که دوستت دارم!

کاش تو نیز مثل من بودی ! مثل من عاشق ، بی قرار ، چشم انتظار

کاش تو نیز حال مرا داشتی، هوای مرا داشتی...

بی خیال میخواهی هوایم را داشته باش یا نداشته باش ،

میخواهی به انتظار من باش یا نباش ، من دوستت دارم

نمیترسم از رفتنت ، نمی بازم از شکستنت، نمیخندم و نمیگریم ،

از این هیاهو و التهاب تنها یک احساس است که می ماند ، دوستت دارم!

دوست داشتن تو دو روز باشد یا یک عمر مهم نیست ،

مهم این است که من در این دنیا و آن دنیا دوستت دارم

میخواهی باور کن یا نکن ، حس کن ، یا از آن بگذر ،

اما قبل از گذشتنت لحظه ای صبر کن...

دوستت دارم ...

حالا هر جا که میخواهی برو...   

دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانی شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانی میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی دلم دریای خون است وپر از امواج بی ساحل درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی همواره قلب بیمارم به یاد توشود روشن چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی

روزی صد بار با هم خداحافظی کردیم

اما افسوس معنای خداحافظی را زمانی

فهمیدم که تو را به خدا سپردم!

هر شب حضورت را در کلبه

خیال خویش می آورم،

وجودت را با تمام هستی باقیمانده

در نهانخانه قلبم نهان می کنم ،

چشم هایم را باز نمی کنم تا

شاید بتوانم تصویرت را بر

روی پلک های بسته ام حک کنم ،

اما باز هم جای تو خالی است... .

تاریکی را از همه ی لحظه های زندگی ام پاک می کنم . وقتی تو  هستی  در قلب من

چه ظرفیتی دارد اين قلب برای دوست داشتن تو ...

من از تو لبریزم و اگر نباشی مثل بعدازظهرهای پاییز می شوم . من از تو اعتبار

می گیرم مثل ابرها از اقیانوس، مثل بغض ها واشک ها ازدلتنگی ،مثل شکوفه ها

از بهار ...

دوست دارم در سرزمین قلبم خانه ای بسازم . خانه ای که پنجرهایش هیچ گاه از

دیدن تو سیر نمی شوند.

عزیزم !

وقتی تو هستی می توانم همه ی دنیا را سطر به سطر بخوانم ومسیر زندگی را از

پرنده ها بپرسم . وقتی تو هستی کلمه ها تمام می شوند وحرفها ته می کشند .

بهترین همدم وتکیه گاه زندگی ام ، تو معنا ی مجسم همه ی کلمه های کتاب آفرینشی

کاش در این سکوت ، با من به دنیایی از مهر بیایی.

بی تو مثه سکوت می مانم ویه بغض خفته در گلو ...

یادم باشد...

فردا را جلو بی اندازم

و ساعتم را کوک کنم روی چه وقت !

فردا باران بگیرد

بیاید تا نزدیکی های عصر و برگردد.

یادم باشد

اگر آهسته گام بردارم

دیرتر شب می شود

و

آفتابگردانها چند دقیقه دیرتر لال می شوند.

چیزهای دیگر هم یادم باشد

یادم باشد

یادم باشد

یادم باشد

دوستت دارم

زندگی دفتری از خاطره هاست ...

یک نفر در دل شب ...

یک نفر در دل خاک ...

یک نفر همدم خوشبختی هاست ...

یک نفر همسفر سختی هاست ...

چشم تا باز کنیم عمرمان میگذرد ...

ما همه همسفریم

کاش قلبم درد تنهايي نداشت چهره ام هرگز پريشاني نداشت کاش برگهاي اخر تقويم عشق حرفي از يک روزه باراني نداشت کاش ميشد راه سخت عشق را بي خطر پيمود و قرباني نداشت

من دلم می خواهد

خانه ای داشته باشم پر دوست

کنج هر ديوارش

دوستهايم بنشينند آرام

گل بگو گل بشنو

هرکسي مي خواهد

وارد خانه پر عشق و صفايم گردد

يک سبد بوي گل سرخ

به من هديه کند

شرط وارد گشتن

شست و شوي دلهاست

شرط آن داشتن

يک دل بي رنگ و رياست

بر درش برگ گلي مي کوبم

روي آن با قلم سبز بهار

مي نويسم اي يار

خانه ي ما اينجاست

تا که سهراب نپرسد دیگر

"خانه دوست کجاست? "

برای من زیباتر از ریزش نم نم بارون،

قشنگتر از دشت و بیابون،

رنگ چشمون تو بوده.

برای من زیباتر از طلوع خورشید بین کوهها...

آب جاری توی رودها...

شوق اشکای تو بوده.

حقیقته حقیقته ای همیشه تکیه گاهم...

ای تو شعر هر ترانم...

بی تو همدمی ندارم.

عاشق تویی،شیدا تویی

مریم پاکیزة من،

ای تو معنای صداقت...

تو حقیقتی،حقیقت.

تو عزیزی،نازنینی،

تو،تو این عشق ، عاشق ترینی

من به لطفت جون گرفتم...

مهربونم،به تو خو گرفتم.

تو رو دوست دارم...

تو رو دوست دارم...

تو رو دوست دارم...

تو رو دوست دارم...

تو رو دوست دارم...

تو رو دوست دارم...

زندگی به من اموخت که چگونه

گریه کنم.

اما گریه به من نیاموخت که چگونه زندگی کنم.

تو به من اموختی که چگونه دوستت داشته باشم.

اما تو به من نیاموختی که چگونه فراموشت کنم.

نام زیبای تو را در کتیبه ای

ازجنس عاطفه هک خواهم کرد.

عکس قشنگت را در قابی

از جنس عشق میگذارم.

تا همه بدانند تو سلطان جان من و فاتح قلب من هستی.

تا ابد دوستت دارم

کاشکی اون لحظه آخر ، اشکامو تو دیده بودی/که شاید دلت می سوختو حالا تو نرفته بودی

حالا بی تو پردردم ، پر تردیدمو وحشت /بی تو بودن خیلی تلخه مثه مرگه توی غربت

همه شبهای بی تو ، اشک حسرت تو چشامه/ من که باورم نمی شه ، شایدم خوابی باهامه !

می دونم برنمی گردی می دونم دوستم نداری/تو همیشه دوری از من من خزونم تو بهاری

کاشکی هر لحظه که نیستی ببینی چقدر ضعیفم /که شاید دلت بسوزه واسه این قلب نحیفم

بی تو بودن مثل مرگه مثل مردن توی خوابه /عزیزم تنهایی سخته مثل عشق بی جوابه

اما تو رفتی و حالا دیگه هیچکی رو ندارم /مثل ابرای بهاری شب و روز دارم می بارم

می دونم عشقت بزرگه حتی از سرم زیاده /می دونم دلم کوچیکه طاقت درد و نداره

اما عاشقی همینه اولش خبر نمی ده /واسه مردن پیش چشمات اون اجازه نمی گیره

رفتی اما تا همیشه دل بهونتو می گیره /بی وفائی اما قلبم همیشه واست میمیره

 زندگی کن و لبخند بزن به خاطر آنهایی که با لبخندت زندگی میکنند ازنفست گرمی میگیرند و به امید تو زنده هستند ...
آری این است فلسفه زندگی ر این جهان پر زمجنون .......

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 6 صفحه بعد