ای خدا از عاشقان خشنود باد ------ عاشقان را عاقبت محمود باد

عاشقان را از جمالت عید باد ------ جانشان در آتشت چون عود باد

دست کردی دلبرا، در خون ما ------ جان ما ز این دست خون آلود باد

هر که گوید که خلاصش ده ز عشق ------ آن دعا از آسمان مَردود باد

 مَه کم آید مدتی در راه عشق ------ آن کمی عشق جمله سود باد

دیگران از مرگ مُهلت خواستند ------ عاشقان گویند نی نی زود باد

کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست ------ در رهگذری نیست که دامی  زِبلا نیست 

چون چشم تو دل میبرد از گوشه نشینان ------ دنبال تو بودن گُنه از جانب ما نیست 

روی تو مگر آینه لطف اِلهیست ------ حقا که چنینست و درین روی و ریا نیست 

نرگس طلبد شیوه چشم تو زهی چشم ------ مسکین خبرش از سر و در دیده حیا نیست 

از بهر خدا زلف مَیارای که ما را ------ شب نیست که صد عربده با باد صبا نیست 

باز آی که بی روی تو ای شمع دل افروز ------ در بزم حریفان اثر نور و صفا نیست 

تیمار غریبان سبب ذکر جمیل است ------ جانا مگر این قاعده در شهر شما نیست 

دی میشُد و گفتم صنما عهد بجای آر ------ گفتا غلطی خواجه درین عهد وفا نیست 

گر پیر مغان مُرشد ما شد چه تفاوت ------ در هیچ سری نیست که سِرّی ز خدا نیست 

عاشق چه کُند گر نکِشد بار مَلامت ------ با هیچ دلاور سپر تیر قضا نیست 

در صومعه زاهد و در خلوت صوفی ------ جز گوشه ابروی تو محراب دعا نیست 

ای چنگ فرو برده بِخون دل حافظ ------ فکرت مگر از غیرت قرآن و خدا نیست

اول آبى بود این دل، آخر اما زرد شد

برای آنان که از سنگند و آیین آیینه بودن را کیش کفر می پندارند ... .

اما سنگی ها بگذارید کیش سنگی شما از خودتان باشد و آیین آیینه بودن از عاشقان

که نه شما از شکستن شرم دارید ....

و نه عاشقان از شکسته شدن هراس ...

اما خدایی هست که هنوز آیینه ها را دوست دارد.

گـفتـم که خـدا مـرا مـرادی بفـرسـت

طــوفـان زده ام راه نجـاتـی بفرسـت

فــرمـو د کـه بـا زمـزمـه یـا مـهـــدی

نـذر گـل نرگــس صـلـواتی بـفــرسـت

هر جـمعه ای کــه می گذرد از کـنـار مـن

افــزوده می شود بـه تب انتـــظار مـن



هر صبحدم که می دمد از مشرق آفتاب



دارم امـیــــد اینکــه بیــاید نـگـار مــن

عمــرم کــفاف دیـدن روی تــرا نـــداد

باشـد که بـعد من گذری بر مـزار من